Het is zondag en dat betekent weer tijd voor een bijzonder verhaal. Vandaag deelt Sjors haar verhaal over haar vierde bevalling. Deze kersverse mama is reeds moeder van 3 prachtige kinderen. Zij is dol op interieurstyling en een heeft passie voor schrijven. Zij zal in deel 1 en deel 2 haar verhaal doen. Haar bevalling ging zo rap, dat de verloskundige nog niet aanwezig was. 

Bijzonder verhaal: Sjors deel 1

Hi! Ik ben Sjors, ik ben 32 jaar, ruim 16 jaar samen met mijn highschool sweetheart, waarvan 10 jaar getrouwd. En samen hebben we 4 jongens, van 10, 5 en 2 jaar en een kersverse newborn! Ik neem de zorg voor onze jongens op mij en mijn hubby is zzp’er. Mijn interesse gaat vooral naar interieurstyling, persoonlijke ontwikkeling, mindfulness en natuurlijk het ouderschap. Ik ben gastblogger voor babystraatje.nl en post om de week een blog. Ook schrijf ik eens in de zoveel tijd voor zoetkindje.nl.

De voorgaande zwangerschappen

Mijn zwangerschappen verlopen eigenlijk altijd zonder complicaties. Alleen bij de derde heb ik extreme bekkeninstabiliteit ontwikkeld. Maar dat is een ander bijzonder verhaal.

Ik heb drie fijne thuisbevallingen gehad. Alleen op de een of andere manier ontstaat er een complicatie tijdens het persen, waardoor de harttonen van de baby drastisch zakken en mijn baby’s het zwaar hebben en slecht op gang komen. Het persen duurt echt maar 10 min. Toch gebeurde het tot drie keer toe. Tijdens deze zwangerschap is dit onder andere ook besproken. De voorkeur van de verloskundige, na haar eerste ervaring met mijn bevalling, en van hubby was toch wel het ziekenhuis. “Zullen we gewoon kijken hoe het loopt? Wie weet hebben we de tijd niet eens om een keuze te maken”, was mijn reactie. In de tussentijd maak ik een mooi geboorte- en kraamplan klaar voor de zekerheid, als we toch naar het ziekenhuis gaan.

Vierde meneertje

Ik ben 40+1 zwanger van ons vierde meneertje.

Mijn buik zeurt. Het lijkt op indalingsweëen. Zo ook, wanneer ik de woensdagochtend 2 augustus de foto vergelijk met die van de dag ervoor. De afspraak bij de verloskundige vertelt me inderdaad dat hij lekker ingedaald is. Dat is mooi, scheelt werk voor later. 40+ zwanger maken we een afspraak voor over een week, waar ik vanuit ga deze niet te redden. De rest van de dag verloopt normaal. Mijn buik zeurt wat, maar meer is het ook niet. ’s Avonds zit ik even in de studio met hubby en maak nog gauw een foto van mijn zakkende blote buik en stuur dit naar vriendinnen. We gaan lekker naar bed en kijken nog wat Netflix voor we gaan slapen.

Matras

Om 1.00u wordt de jongste wakker. De avond ervoor had ik een groot matras in zijn kamer neergelegd met het naar bed brengen, aangezien het enige tijd duurt voordat meneer in slaap valt. Zo konden we lekker bij hem liggen en al liggend een boekje lezen. Ik zet één stap in zijn kamer en hij slaapt vrijwel meteen, al is het iets onrustig. Om 1.30u lig ik weer in mijn eigen bed en dommel weg. Het is 2.00u als ik wakker word, omdat ik toch echt naar het toilet moet. “Serieus moet dit nu?”, dacht ik. Ondertussen pak ik een kruik, mijn buik doet zeer, en ik neem dit mee naar beneden om te vullen met lekker warm water. Ik leg het tegen mijn buik aan, als ik op de wc ga zitten. Meteen voelt het lekker aan. Mijn buik zeurt nog steeds en dat wat ik voel zijn vooral onderbuik krampen en zeker geen weeën waarbij de contractie van boven naar beneden gaat.

Contact met vriendin

Om 2.30u ben ik weer boven en ik stuur mijn vriendin een smiley over de app met de gedachte erachter dat, als ze reageert, ze eventjes haar telefoon in de gaten houdt, voor als er iets doorzet. Ik heb haar gevraagd hier te zijn voor de kindjes en als alles het toelaat, kan ze weer bij de geboorte zijn.

Ik ga nog even naar de badkamer, vul mijn glas met water en ga nog even op de wc zitten. Daar besluit ik dat het wellicht een idee is om te gaan douchen en het misschien wat in werking zet. Bij de derde bevalling hielp het goed om te ontsluiten. Mijn glas water en een emmer mee voor het geval ik misselijk word. Dus in het donker lekker onder de warme douche op handen en knieën, iets doorgezakt met mijn billen tegen mijn hakken. Dit voelt goed. Mijn hubby heb ik lekker laten liggen, het kan tenslotte nog wel even duren.

De krampen

Hubby wordt toch wakker om 2.45u. Ik zit er net onder, als hij vraagt hoe het gaat. Hij ziet dat ik al bijna niet meer aanspreekbaar ben. Hij kleedt zich aan en komt terug, hij aait mijn haar en kust me meerdere malen. Dit is echt zo fijn. De krampen zijn nog niet zoals ik het ken, maar het proces is wel gestart. Hij belt de verloskundige om 3.00u dat ze moet komen. Mijn vriendin neemt niet op. Ik lig ondertussen met mijn armen op een opstapje, die ik had gevraagd aan hubby, zodat ik alles goed kan opvangen. Het voelt toch anders dan de keren hiervoor. Doet het pijn? Vind ik dat het pijn doet? Ik weet het niet eerlijk gezegd, maar ik kan het hebben.

Ik ben weer helemaal in mijn zen bubbel, ontspannen en in  gedachte bij mijn baby jongetje. Nog meer dan bij de andere bevallingen,

Hubby vraagt of ik wat voel, als hij ziet dat ik even check, hoe ver ik ben met ontsluiten. “Ik ben er bijna geloof ik, 6cm denk ik, nog een klein stukje.”, zeg ik tegen hem door de krampen heen. En dit voel ik goed aan, ineens gaat het heel snel! En dit ziet hij. Ik voel hoe dat kleintje zakt en ik voel mijn vliezen breken. HA ,ik ben er bijna, ik druk langzaam mee. Ik zeg nog tegen kleintje in mijn buik: ”We will meet soon baby…”

Aanstaande dinsdag lees je het vervolg van haar bevallingsverhaal..