Dat de eerste maanden met een pasgeboren baby niet altijd eenvoudig zijn, kan elke mama bevestigen. Maar wanneer jouw babytje ook nog eens non-stop huilt, is het helemaal zwaar. Dit overkwam Michèle. Zij deelt vandaag haar verhaal in de rubriek ‘Bijzondere verhalen’. Lees je mee? 

Even voorstellen: mom Michèle

Hallo, ik ben Michèle, mama van een 11 maanden oud dochtertje Esmay. Mijn dochtertje werd vorig jaar geboren met Kerstmis. Ik doe vandaag mijn verhaal over de eerste maanden als kersverse mama, die niet altijd van een leien dakje verliepen.

>> LEES OOK: Let’s cuddle met DouDou

De geboorte

Het begon eigenlijk al vanaf haar geboorte. Ik wist niet wat me overkwam! Esmay huilde uren aan een stuk. Ik gaf in het begin nog borstvoeding, maar dat verhaal heeft niet lang mogen duren. Ze deed me pijn, hapte niet goed aan en was erg onrustig en vooral niet tevreden achteraf. Ik had nochtans genoeg moedermelk, werd me verteld. Esmay zette het echter na elke voeding op een krijsen.
 Ook afkolven bleek geen oplossing. Ik was immers vanaf de eerste dag al helemaal verzwakt. De avond na mijn bevalling bleef Esmay maar huilen. Nog half verdoofd van de epidurale tilde ik haar uit bed en nam ik haar bij mij. Zo heeft ze geslapen, terwijl ik rechtop sliep.

Krampen

Omdat Esmay zo onrustig bleef, begonnen we de volgende dag met flesjes. Wonder boven wonder ging dit goed en was ze tevreden. Die tevredenheid was echter van korte duur … Vanaf het moment dat we thuis waren, begon de ellende opnieuw. We stonden zo machteloos … Uren hebben we met haar op de arm gelopen. Ze bleef maar huilen. We dachten dat het krampjes waren. Door de dokter werden we echter telkens weggestuurd met de uitleg dat het normaal was voor een baby om een paar uur op een dag te huilen.

Esmay had ook uitslag. Dat was volgens de dokter dan weer babyacne en dus onschuldig. Ook haar schilferende velletje was doodnormaal. Bovendien had Esmay een voetje dat in spitsstand stond, wat mij meteen opviel. Andermaal werd mij verteld dat dit onschuldig was. Ze had namelijk zo in de baarmoeder gelegen en het zou vanzelf goed komen.

Ziekenhuis

Esmay werd echter elke dag meer ontroostbaar. Toen ze nog geen twee weken oud was, hebben we haar laten opnemen. In het ziekenhuis dachten ze aan krampen. Daarom schreven ze haar lactulose en aangepaste voeding voor. Dit hielp echter helemaal niet, integendeel. Esmay gaf haaf flesjes volledig terug en door de lactulose kon ze bovendien helemaal geen stoelgang meer maken, iets waarmee ze ook al sinds het begin problemen had. Een week later werden we toch naar huis gestuurd, met alweer een andere voeding, maar zonder antwoorden …

Nachtmerrie

Nog geen drie weken later stond ons echter nog iets veel ergers te wachten. We hadden al enkele weken ellende achter de rug. Ik was kapot en ik had nog steeds niet kunnen uitrusten.  En toen gebeurde het, de nachtmerrie van elke kersverse moeder: Esmay stopte met ademen. Gelukkig herpakte ze zich uit zichzelf. Ze schoot wakker, was helemaal blauw en huilde met een oorverdovend geluid. Het leek wel alsof ze geslagen werd.Opnieuw volgde er een ziekenhuisopname. Deze keer gingen ze haar aan de monitor leggen en haar in de gaten houden. De dag nadien stopte ze echter opnieuw even met ademen. We hebben toen een slaaptest laten doen en Esmay kreeg ook een monitorbakje. Dat stelde me wel gerust, maar uiteraard had ik erg veel moeite om dit te verwerken.

Uit de slaaptest bleek dat Esmay onrijp ademde. Meer kwam er niet uit. Toen werd tegen mijn wil in Nutriton aan de voeding toegevoegd. Die zou de pap dikker maken, waardoor ze minder snel naar boven zou komen. Ik gaf aan dat ik hier geen goed gevoel bij had, omdat dit middel bekend staat om krampen. Toch wilden ze dat ik het een kans gaf. Zo gezegd, zo gedaan. Het resultaat was echter dat we opnieuw bij af waren. Esmay krijste van de krampen. Ik heb toen met mijn vuist op tafel geslagen en geëist dat de Nutrilon uit haar voeding ging, anders zouden we vertrekken. Gelukkig werd dit dan gedaan.

>> LEES OOK: Dé sweaterdress van dit moment

Koemelkallergie

Inmiddels waren we voor de opname al van kinderarts veranderd, omdat we telkens van het kastje naar de muur werden gestuurd in het ziekenhuis waar Esmay geboren was. Ze had daar wel al tien verschillende soorten voedingen in haar lijfje gehad. Via de nieuwe kinderarts werd de voeding Nutramigen opgestart. Dat ging amper vijf dagen goed, waarna er overgeschakeld werd op Neocate. Dat bleek haar voeding te zijn, aangezien Esmay een hevige koemelkallergie bleek te hebben.Het gebeurde echter pas achteraf dat Esmay stopte met ademen. Dus opnieuw verlieten we het ziekenhuis, deze keer met een monitorbakje en een heel lichte zuurremming Omeprazole. Dat hielp natuurlijk niets. Toen ze zeven weken oud was, hebben we zelf Omeprazole en Zantac moeten opstarten, omdat minder niet voldoende was.

Osteopaat

Maar ook toen bleef Esmay huilen. Wij stonden machteloos, maar ondertussen bleef de kinderarts met ons meedenken. Ze stelde een osteopaat voor. We kozen er eentje in onze buurt. Helaas brulde Esmay heel de sessie en achteraf werd alles alleen maar erger. Ze wilde zelfs geen flessen meer drinken en was ontroostbaar. Ook autoritten waren een ramp. Ik kon niet met haar naar buiten, omdat ze zo overstuur raakte en stikte in de auto. Dus bleven we maar thuis … Maar ondertussen stonden we daar met een kindje die niet meer wou drinken.

>> LEES OOK: December Musthaves

Ziekenhuis Gent

Opnieuw raadpleegden we de kinderarts en zij stelde nu een arts in Gent voor die gespecialiseerd is in onder andere allergieën. Zo gezegd, zo gedaan. Een week later konden we al langsgaan. Mijn vriend nam er speciaal verlof voor. De arts sprak veelbelovende woorden uit. Esmay zou opgenomen worden en daarna zouden we met een ander kind buiten komen. Ze zouden huidtests en een pH-metrie uitvoeren. We zouden eindelijk duidelijkheid hebben. De arts stelde voor om Esmay de volgende dag al te laten opnemen. Uiteraard stond ik daar erg sceptisch tegenover. Weer een opname, waar zou het deze keer weer toe leiden? Maar ik besloot het een kans te geven, mede doordat mijn vriend mij wist te overtuigen.

Wordt er in het ziekenhuis van Gent een oplossing gevonden voor de kleine Esmay? Je leest het volgende week in deel 2 van het bijzondere verhaal van Michèle!

 

Volg je ons al op Instagram?