Bijzonder verhaal: Leven in armoede

Vandaag deelt K. haar bijzondere verhaal. Zij had een goede baan en werd ernstig ziek. Toen ging alles in sneltreinvaart achteruit.  Zij kwam in armoede terecht en kwam met mensen in contact die in de meeste schrijnende situaties verkeerden.

Bijzonder verhaal: Leven in armoede

Hoe het allemaal begon.. Ik had een leuke baan in de ICT, ik had leuke vriendinnen en daarnaast een goede band met familie. Eigenlijk ging alles voor de wind. Totdat ik ziek werd. Er waren al diverse gezondheidsproblemen maar deze zijn goed te handelen wanneer al het andere in je leven voorspoedig verloopt. Ik deed altijd leuke dingen. Zo ging ik drie keer per week uit eten, zat ik op een dure sportschool, had altijd mooie kleding, maakte minimaal één keer per jaar een verre reis, etc. Kortom ik had weinig echte zorgen.

Maar toen werd ik zo ziek dat dit een grotere rol ging spelen in mijn leven. Inmiddels bleek ik ook zwanger te zijn, iets heel erg moois natuurlijk. Maar door de gezondheidsproblemen ook onzeker. Ik wist niet of ik het kindje kon houden en moest 2 á 3 maanden na de bevalling een heftige behandeling ondergaan. 

Bevalling

Een paar maanden later ging ik bevallen. De bevalling is helemaal goed gegaan en mijn zoontje deed alles direct voortreffelijk. Ik noemde hem wel eens ‘een kind uit een sprookjesboek’. Maar helaas vormden er steeds meer donkere wolken in ons leven. Ik werd inmiddels behandeld met een immunotherapie en deze ging niet in de koude kleren zitten. Met alle zwangerschapshormonen in mijn lichaam en vrienden die eigenlijk geen steun boden, zakte ik emotioneel steeds verder weg. Tot overmaat van ramp liep mijn contract op mijn werk af en omdat ik in de ziektewet terecht kwam, ging mijn inkomen drastisch omlaag.

Iets wat natuurlijk ontzettend zuur is aangezien je er niet voor kiest om ziek te worden. Alle kosten daarentegen. zoals hypotheek, verzekering, auto, etc. liepen wel gewoon door. En deze waren berekend op mijn oude loon. Daarmee werd het financieel zwaar, heel zwaar. Ik maakte een balans op van mijn in- en uitgaven en moest van €35,00 per week rondkomen met een baby. Maar hoe ging ik dat rondbreien? Dat was onmogelijk.

Voedselbank

Toen zocht ik op internet naar tips om niet in de schulden te komen en vond op een forum dat je recht hebt op voedselbank als je minder dan €50,00 per week te besteden hebt. Ik hoor mijzelf nog zeggen; “Voedselbank is toch voor arme mensen die niet willen werken?”. Ik zocht contact met de gemeente door de aanvraag hiervoor digitaal in te vullen. Ik was namelijk al twee weken lang met honger naar bed gegaan en omdat ik borstvoeding gaf, was ik naast het falende gevoel naar mijn zoon toe, ook bang dat hij vitaminetekorten zou oplopen.

Gesprek bij de gemeente

Na een paar weken mocht ik op gesprek komen bij een sociaal medewerker van de gemeente en mocht ik mijn verhaal doen. Ik moest behoorlijk met de billen bloot en mijn volledig financieel overzicht delen. Wat kwam er in, wat ging eruit én vooral waaraan ging het geld op. Er werd al snel gezegd dat ik mijn tv abonnement moest opzeggen en mijn auto weg moest doen. Uiteraard barste ik in huilen uit. Hoe kon hij dat nou zeggen? Ik was verbrand door de behandeling en alleen met mijn zoon. Hoe kon ik mij verplaatsen zonder auto? Hoe ging ik naar de ziekenhuisbezoeken en boodschappen doen? Dan zou ik al helemaal aan huis gekluisterd raken.

Sociaal netwerk

Ik kreeg immers weinig tot geen hulp van mijn omgeving in wat voor vorm dan ook. Naast de situatie van overleven, werd ik enorm eenzaam. Gelukkig hielpen mijn ouders mij financieel met de auto dus daar kon de gemeenteambtenaar niks van zeggen. Zwaar teleurgesteld ging ik weer huiswaarts. Huilend in de auto vroeg ik mij af of wij daadwerkelijk in een verzorgingsstaat wonen. Ik had altijd keihard gewerkt, nooit ziek geweest en nu was ik echt ziek en kon ik nergens terecht voor hulp.

Aanvraag

Het aanvraagformulier van de voedselbank diende zowel bij de gemeente als de voedselbank, digitaal aangeleverd te worden. Een paar weken later werd ik gebeld door een ontzettend lieve mevrouw van de Voedselbank. Zij vroeg mij of ik al een gesprek had gehad bij de gemeente aangezien ze nog niks van hen had gehoord en vroeg hoe het met mij ging. Eindelijk iemand die vroeg hoe het met mij ging. Uiteraard een retorische vraag, maar zo fijn dat er iemand belangstelling toonde. Ik vertelde dat ik vijf weken daarvoor al een gesprek had gehad bij de gemeente en daar te horen kreeg dat ik mijn auto weg moest doen en tv abonnement moest opzeggen. Woedend werd zij. Uiteindelijk moest zij bepalen of ik hier recht op had en had hij hier geen enkele uitspraak over mogen doen.

5 Weken één boterham

Ik vertelde dat ik al vijf weken lang één boterham at voor ontbijt en lunch samen en vaak in de avond alleen rijst at. Er moesten namelijk van die €35,00 ook nog luiers gekocht worden. Dus reken maar uit, er blijft dan heel weinig over. En nu ik dit schrijf denk ik alleen nog maar aan eten, want aan kleding, tandarts, sporten, uitje, etc. hoeft helemaal niet eens aan gedacht te worden. Na dit aangehoord te hebben, werd ze nog bozer en gaf aan dat er een dag later een ‘spoedpakket’ klaar zou staan. En weer barste ik in huilen uit. Nu alleen van blijdschap. Waar ik maanden daarvoor nog een jetset leven had, huilde ik nu van blijdschap dat ik eten zou krijgen van de Voedselbank..

Aanstaande donderdag komt deel 2 van ‘haar leven in armoede’ online.

K. is een afkorting van het meisje dat haar verhaal met ons wilde delen. Zij wilde dit echter anoniem doen en in overleg met haar is alleen haar voorletter genoemd.

Meer informatie over de Voedselbank kan je hier lezen.

Fotocredits: Pinterest