Na een zwangerschap van precies 34 weken is Sandy spontaan bevallen van haar zoontje Bentley. Tijdens het voorafgaande weekend had zij voortdurend weeën. Zij dacht dat het oefenweeën waren, maar er was blijkbaar meer aan de hand..Eenmaal in het ziekenhuis had zij al 4 cm ontsluiting!
De bevalling van Sandy
Ze hebben nog geprobeerd om de weeën af te remmen, maar na zo’n 12 uur kreeg ik een scheurtje in mijn vliezen en liep mijn hartslag en die van Bentley onwijs op waardoor er besloten werd mijn vliezen helemaal te breken en Bentley te laten komen.
Dat gebeurde allemaal erg snel dus brachten de artsen ons meteen op de hoogte. Na het breken van mijn vliezen kreeg ik een weeënstorm en 35 minuten later was Bentley er al!
Couveuse voor Bentley
Mijn man vertelde me achteraf dat ze met man en macht kwamen aangelopen. Zo stond er al een couveuse op te warmen in de verloskamer en daar stonden een kinderarts en een kinderverpleegkundige bij. Ze vertelden ons dat als Bentley huilde hij even bij mij mocht liggen. Als dat echter niet het geval zou zijn dan werd hij weer meegenomen. Gelukkig huilde hij wel en mocht hij even bij mij liggen. Daarna brachten ze hem naar de afdeling neonatologie. Ikzelf moest naar de OK omdat mijn placenta niet los kwam. Ik ben om 11.06 bevallen maar door de complicaties met de placenta was ik pas tegen 15.00 ‘s middags weer bij Bentley.
Het was heel onwerkelijk om ons kleine mannetje in de couveuse te zien liggen. De hele zwangerschap was normaal verlopen op wat kwaaltjes na. Hier waren we totaal niet op voorbereid!
Hij deed het fantastisch
Gelukkig groeide Bentley goed in de buik en zat hij al wat boven de groeicurve. Bij de geboorte was hij 44cm en woog hij 2,380kg.
Volgens de kinderarts deed hij het erg goed. Wel had hij een sonde voor de voeding nodig, een zuurstofmeter aan zijn voet en een monitor met plakkers op zijn buik. Wij dachten dat hij wel na een weekje mee naar huis zou mogen. Dat was iets te voorbarig…
Gestart met zuurstof
Die nacht is hij een aantal keer achteruit gegaan. Hij kreeg de dag nadien zuurstof via een neusbrilletje toegediend, want hij had last van diepe saturatiedalingen. Dat kwam doordat zijn longen en ademhalingscentrum in de hersenen nog niet volgroeid waren. Bovendien kreeg hij een infuus met antibiotica om eventuele infecties te voorkomen en glucose omdat hij dat zelf nog niet op peil kon houden. Daarnaast had hij een extra zuurstofmeter om zijn handje om te kijken of het zuurstofgehalte in het bloed overal in het lichaam hetzelfde was.
Nu mocht ik ook inchecken op zijn kamer, we zaten in een ziekenhuis met couveusesuites. Daardoor konden de ouders gewoon bij hun kindje blijven: we hadden er een bed en eigen badkamer, super fijn!
Er kwamen nog wat kinderspecialisten langs om wat dingen uit te sluiten. Bentley had namelijk bolle oogjes en dikke lippen dus werd hij getest op down, maar de test was negatief. Hij hield blijkbaar gewoon veel vocht op vanwege de bevalling, maar na een aantal dagen trok dit weg. Ook werd hij getest op epilepsie, omdat hij ging “fladderen” als hij achteruit ging. Gelukkig ging dat ook vanzelf weg.
De volgende dag werd er een scan gemaakt van zijn hoofd en hiervan zijn we wel geschrokken. Hij had een hersenbloeding opgelopen door de geboorte. Iets wat veel voorkomt bij kindjes die op deze termijn geboren worden.
Toen hij 3 dagen oud was mochten we voor het eerst met hem buidelen. Het was zo fijn om hem weer eens vast te houden! Het is zo onwerkelijk om bevallen te zijn maar niet te kunnen knuffelen of te kunnen voeden. Wel was het buidelen nog erg zwaar voor hem, vaak sliep hij daarna voor de rest van de dag.
Na 5 dagen..
Op dag 5 mocht hij van het infuus af, maar kreeg hij wel nog coffeïne om zijn longen en ademhalingscentrum sneller te laten rijpen. Dezelfde dag hebben ze weer een scan van zijn hoofd gemaakt en die was nu gelukkig stabiel. Op dag 6 moest hij onder een lamp omdat hij erg geel begon te zien. Dat vond hij maar niks zo naakt onder een felle lamp met een brilletje op. Gelukkig was het maar voor 24 uur. Na die therapie mocht hij voor het eerst in een gewoon wiegje én voor het eerst in bad. Ook mochten we hem na een week voor het eerst kleertjes aangeven: maatje 44! Qua lengte zat het goed, maar in de breedte verzoop hij erin. Hierop waren we natuurlijk niet voorbereid. Zeker omdat hij zo goed groeide en de buik. Als hij op 40 weken geboren zou geweest zijn, was het een flinke 8 ponder. Zo’n kleine kleertjes hadden we dus niet gekocht en die vind je blijkbaar ook niet zo gemakkelijk. Gelukkig hadden we familie en vrienden die de kleertjes kwamen brengen.
De monitor
Het enige waar hij nu nog aan lag was de monitor vanwege de saturatiedalingen en de sonde. Hij moest nu vooral gaan aansterken en zijn voedingen zelf gaan drinken. Na zo’n 4 weken kon hij zelf zijn flesjes gaan drinken. Het begon met een flesje van 20ml per dag en iedere dag bouwde we dat weer een klein stukje uit. Hij kreeg afgekolfde melk omdat dat het beste was, zeker zoor zijn slechte start. In het begin heb ik borstvoeding geprobeerd, maar hij was daar niet sterk genoeg voor. Zo dronk hij soms 5ml bij mij en kreeg de rest via de sonde. Na anderhalve week hebben we besloten om fulltime te gaan kolven en dit via de fles te geven. Respect trouwens voor alle mama’s die fulltime kolven, want wat is dat zwaar!!
Saturatiedalingen
De saturatiedalingen bleven nog het allerlangst en werden op het einde zenuwslopend. Hij heeft 5 weken en 1 dag in het ziekenhuis gelegen en de laatste 2 weken was het alleen nog maar vanwege de saturatiedalingen. Uiteraard wil je dat niet thuis hebben maar toch wil je je kleintje zo graag meenemen. Hij ging van 40 incidenten per dag naar 10 incidenten per dag en dat in 4 weken tijd! Na een week loste hij ze allemaal zelf op, maar toch moest hij aan de monitor blijven. Vooral ‘s nachts ging hij nog te vaak acheruit en de artsen vonden het nog geen goed idee om de monitor los te koppelen. De saturatiedalingen zouden van de één op de andere dag kunnen stoppen en gelukkig gebeurde dat ook. Op 14 december mocht hij mee naar huis en brak er weer een hele andere tijd aan.
Geen fijn begin
Het was heel gek om ineens heel de dag alles met en voor je kleintje te doen. Helaas geen kraamzorg en fijne kraamtijd. Tegen de tijd dat we thuis kwamen was iedereen alweer aan het werk.
We hadden maar een paar uurtjes kraamzorg, maar ook dat was heel anders dan in het ziekenhuis. De kraamzorg had weinig toe te voegen aan wat we al wisten vanuit het ziekenhuis dus hebben we dat gelaten voor wat het was. Wanneer je niet in zo’n periode hebt gezeten is het heel lastig om het je voor te stellen. Ook is er maar weinig over te vinden online. Je stapt op een soort sneltrein, je hebt amper de tijd om dingen te verwerken want het volgende staat alweer voor de deur.
7 Maanden
Bentley is nu 7 maanden en sinds zo’n 1,5 maand gaat het erg goed. Eenmaal thuis kreeg hij namelijk veel last van krampjes en huilde hij soms dagen aan één stuk. Wat weer een heel ander verhaal is.
Hij gaat wel nog naar de physio, omdat hij qwa ontwikkeling wat achterloopt en voor controle moeten we nog regelmatig langs bij de kinderarts. Maar zoals het ernaar uitziet gaat het helemaal goed komen met ons vechtertje!
Lees ook: Nikita en haar pasgeboren baby Eva
Contact
Ik zou graag met dit artikel andere ouders van prematuurkindjes sterkte wensen! Er komt een tijd dat je kleintje mee naar huis mag sommige kindjes al na één week andere pas na 2 maanden. Heftig is het voor iedereen, want wat een leuke kraamtijd zou moeten zijn, wordt overschaduwd door angst en zorgen.
Liefs, Sandy
