Bijzonder verhaal: De moeilijke start van Airen

Ook vandaag een bijzonder verhaal op de blog. Vandaag het verhaal van Denice en Jesper. Op jonge leeftijd werden zij zwanger. Nadat dit nieuws was ‘geland’, genoten zij van de zwangerschap. Na de geboorte sloeg deze roze wolk al snel om naar een donkere wolk. Heel veel huilen en korte nachten werd het een behoorlijk heftig eerste jaar. Maar door de steun van elkaar en familie en vrienden kwamen zij hier doorheen.

17 juli 2016

Op 17 juli 2016 werd onze dochter Airen geboren, ik was toen 22 jaar en net iets meer dan anderhalf jaar samen met Jesper. Airen was dan ook echt een cadeautje voor ons en veel eerder in ons leven dan wij hadden verwacht.

De zwangerschap van Airen

Het moment dat we de ontdekking deden dat wij een kindje zouden krijgen, waren we in shock. Althans, ik was in shock, Jesper bleef heel rustig en kon me daardoor goed troosten. We waren nog niet zo lang samen en waren net gesetteld in ons net verbouwde appartementje. Wilden we dit nu al? Konden we dit nu al? Was de financiële situatie er wel naar? Kenden we elkaar al goed genoeg om aan dit avontuur te beginnen? Alle scenario’s spookten door mijn hoofd en de twijfels waren dan ook sterk aanwezig. We kozen ervoor om onze ouders wel te informeren over de zwangerschap, ook al zouden we het kindje misschien niet houden. Dan hebben we het in ieder geval wel met hen gedeeld. Beide gezinnen gaven aan dat ze ons zouden steunen, wat onze keuze ook zou zijn. Al hoopten ze stiekem dat we voor deze zwangerschap zouden gaan.

De plannen

Ik had een collega in vertrouwen genomen, want zij ziet en voelt altijd meteen als er iets met mij is. Met haar sprak ik over de plannen die Jesper en ik allemaal hadden. We wilden graag naar Zuid Afrika komend jaar, of naar Indonesië, daar waren we nog niet helemaal over uit. Mijn collega zei: “Ik stel het al een paar jaar uit, het komt eigenlijk nooit uit, misschien is het dan juist wel mooi dat dit jullie zo overkomt”. Deze woorden deden me goed. Het lijkt me inderdaad heel lastig plannen. Wanneer ben je er dan wél klaar voor?

We gingen er voor

We besloten voor de zwangerschap te gaan en informeerden ook onze zussen en vrienden hierover. Ik was een klein beetje bang voor mogelijke vooroordelen over de ongeplande zwangerschap. Mijn anticonceptiepil had gefaald en ja; ik slikte hem altijd, vergat hem nooit. Gelukkig heb ik nooit één negatieve reactie gehad en was iedereen heel blij voor ons. Na een paar maanden konden Jesper en ik ook helemaal happy zijn en waren we aan het idee gewend.

Na de geboorte

Een paar weken na de geboorte van Airen was onze wolk alle kleuren behalve roze. Airen huilde bijna de hele dag en wij waren ten einde raad. Borstvoeding lukte niet en flesvoeding wilde ze ook maar moeizaam. We waren emotioneel op en zoekend naar de juiste oplossingen. Onze korte relatie werd meteen op de proef gesteld. Dit is een situatie waarin we elkaar echt moeten steunen door dik en dun. Uiteindelijk na vele doktersbezoeken, gesprekken met het consultatiebureau en een ziekenhuisbezoek heb ik Forlax voor Airen kunnen krijgen. We waren er eindelijk achter waarom ons meisje, de hele dag, zo in tranen was. Poepluiers creëren was niet haar sterkste punt. Forlax is een lichaamseigen stof in poedervorm en dient als een soort laxeermiddel. Airen is nu bijna 1 jaar en krijgt nog altijd elke ochtend Forlax in haar fles. Als we het een dag overslaan of vergeten, zit ze in tranen. De arts gaf aan dat kindjes hier vanzelf overheen groeien en dat we geen haast moeten voelen om dit “medicijn” af te bouwen. Airen blij, wij blij.

Overleven

Nu terugkijkend op afgelopen jaar, ben ik van mening dat het eerste levensjaar echt overleven was, but we did it. Zonder geruzie, zonder dat we elkaar in de steek lieten, zonder op te geven. Tijdens mijn zwangerschapsverlof heeft Jesper mij soms echt weg gestuurd in mijn eentje, zodat ik even op adem kon komen. We bleven goed communiceren en naar elkaar luisteren en we proberen ook nog ons eigen ding te doen, zoals sporten of even weg met vrienden of vriendinnen. Ook de steun van onze ouders, zussen en zwagers heeft ons enorm veel geholpen.

Onze plannen hebben we even omgegooid. Dat reizen komt nog wel, we denken nu eerder aan een eengezinswoning en een tweede kindje, als Airen ietsjes ouder is. En als het kan, willen we ook nog trouwen! Ondanks de moeilijke start met Airen, zouden we graag een broertje of zusje voor haar willen krijgen. Ja, het was zwaar, maar we hadden haar niet willen missen in ons leven. Wat houden we toch van haar ondeugende koppie en wat is haar glimlach toch lief. Airen, papa en mama houden van jou. Forever together.

Liefs Denice

Voor meer foto’s en kiekjes is Denice te vinden op haar Instagrampagina