Bijzonder verhaal: deel 2 van leven in armoede

Afgelopen week deelde K. haar openhartige verhaal over haar leven in armoede. Iets waar ik bijzonder van onder de indruk was. Dit verhaal heeft onze volgers ook geraakt en werd dan ook massaal is gelezen én gedeeld. Niet zo verwonderlijk, want dit verhaal raakt je echt. Vandaag deelt zij deel 2. 

Leven in armoede deel 2

Afgelopen week deelde K. hier hoe zij in korte tijd haar goede baan verloor, haar inkomen drastisch omlaag ging en bij de Voedselbank terecht kwam. Iets wat altijd een ver-van-je-bed-show lijkt, maar dit blijkbaar iedereen kan overkomen. Zo noemde ze haar leven een ‘jetset leven’ en genoot zij op alle vlakken van het leven. Maar toen zij in een neerwaartse spiraal terecht kwam, werd de wereld een stuk harder. Na maanden wachten, kreeg zij hulp van de Voedselbank. Voedselbank, dacht ze bij zichzelf? Blijkbaar moesten omstanders haar erop wijzen dat hier mogelijkheden voor zijn wanneer je minder dan €50,00 per week te besteden hebt. En zij kwam rond van €35,00 per week. Na een negatief advies te hebben van de gemeente voor hulp van de Voedselbank, kreeg zij van de voedselbank wel positief nieuws. En godzijdank werken hier wel mensen met een hart en mogen zij uiteindelijk bepalen of je er wel of geen recht op hebt.

2 dagen later

De mevrouw van de Voedselbank ging kijken wat ze kon betekenen en belde luttele minuten later terug. Goed nieuws want er zou een spoedpakket klaar staan en ik zou de komende 3 maanden, iedere week een pakket op mogen halen. 2 Dagen later, op vrijdagochtend mocht ik een pakket ophalen. Dolblij, maar met lood in mijn schoenen ging ik erheen. Zou ik bekende tegenkomen? Zouden mensen mij herkennen? Ik was toch die vlotte, jonge meid die een goede baan in de ICT had? Ik voelde alsof ik aan gezichtsverlies leed. Maar anderzijds had ik zo’n honger en bleek ik ook al diverse vitaminedeficiënties te hebben en ging ik er daarom ‘blij’ naartoe. Want nu zou ik eindelijk weer fruit krijgen, groenten en een paar stukjes vlees. Gek genoeg dacht ik niet eens aan wat ik zou krijgen, maar was al blij dat ik eten zou krijgen.

De voedselbank

Ik kwam aan bij de voedselbank en de hele aula zat vol. Zijn er dan zoveel mensen arm? Iedereen gaapte mij aan. Dat zou wel zijn omdat ik ‘nieuw’ ben. Ik trok een nummertje en nam plaats om te wachten totdat ik naar binnen mocht om mijn pakket op te halen. Omdat ik geen oppas had, moest ik mijn baby meenemen. De eerste mensen kwamen de gymzaal uit. Ze droegen wel 3 tassen met eten. Iets waar ik een kleur van kreeg. Ik schrok regelmatig van mijn eigen reactie en zo ook nu weer. 3 Zakken met boodschappen? Iets wat normaal zo ‘normaal’ was, maar nu al maanden niet had kunnen kopen. Na anderhalf uur wachten mocht ik naar binnen om mijn pakket op te halen.

Het pakket

Er liepen een stuk of 10 vrijwilligers rond die nog altijd een plek hebben in mijn hart. Waarschijnlijk houden zij dit voor de rest van mijn leven. Ongelooflijk dat zoveel mensen zich inzetten voor arme mensen. Ik kreeg uitleg hoe alles in zijn werk gaat en mocht een box uitkiezen. Er waren 3 soorten boxen. Eén voor een alleenstaande, één voor een klein gezin en één voor een groot gezin. Hij was ruim gevuld met verse groenten (geschonken door een boer), aardappelen, rijst, blikken soep en groenten, een pak koffie, snoep, koekjes voor kinderen, pindakaas, brood, een pak suiker en tandpasta.

Toen ik mijn pakket in tassen had gestopt, mocht ik langs de cooling. Hier zat wat zuivel in. Zo had ik het geluk dat ik een pak vla kreeg. Toetjes is toch alleen voor rijken, toch? Wat werd ik hier ook weer blij van. (En nu ik dit vervolg schrijf voor Onlinelifestylemagazine vloeien de tranen weer over mijn wangen. Maar hier zal ik later meer over delen. Want uiteindelijk komt het goed). Enfin, ik kreeg vla, wat vleeswaren, een paar plakjes kaas en mocht 3 soorten vlees uitkiezen en daarnaast een pak vissticks. Voorheen was ik een kieskeurige eten, maar in armoede leer je werkelijk alles te eten dus of je dan kunt kiezen tussen kip of een hamburger maakt je weinig uit. Mij in ieder geval niet. Maar voor de variatie koos ik beide. Ik moest immers gevarieerder en gezonder gaan eten.

De andere mensen

Omdat je best lang moet wachten raakte ik aan de praat met andere mensen die ook een pakket op kwamen halen. De meest schrijnende gevallen kreeg ik te horen. Zo had een meneer torenhoge schulden omdat zij (ex-)vrouw een koopzieke had en allee rekeningen niet bleek te betalen. Weer een ander werkte bij een bedrijf dat failliet ging en de verzekering niet geregeld had. Hierdoor had hij geen recht op uitkering. Weer een ander werd stelselmatig afgeperst door een drugsverslaafd kind. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom, heel veel narigheid. En allemaal mensen die het ooit goed voor elkaar hadden.

Volgende week deel ik hoe het nu met mij gaat. Houd de blog dus goed in de gaten!

*Note: K. wilde anoniem haar verhaal delen. Dit respecteren wij en hebben in overleg met haar alleen haar voorletter gepubliceerd.

Mocht je geraakt zijn door dit verhaal en ook iets willen betekenen voor de Voedselbank? Hier vind je meer informatie. Zo is er een mogelijkheid om bij jou in de buurt voedsel te doneren, maar ook een financiele bijdrage leveren is meer dan welkom.