Mijn gevecht met de kilo’s: deel 1

Zo’n twee weken geleden vroeg ik op Instagram of mensen het leuk zouden vinden als ik mijn gevecht met de kilo’s zou delen op de blog. Ik werd echt blij verrast van alle lieve reacties die ik daarop kreeg. Blijkbaar kampen er veel meer mensen met schildklierproblemen en hier wordt nog weinig over gedeeld. 

Mijn gevecht met de kilo’s

Daarom heb ik besloten om vanaf nu regelmatig een update te geven over hoe dit gevecht eraan toe gaat. Maar allereerst zal ik vertellen hoe mijn gewichtstoename begon…

Toen ik een jaar of 20 was, dus nu ongeveer 14 jaar geleden, was ik moe. Heel erg moe. Niet zo gek misschien voor iemand die een druk leven had, maar het was een andere vermoeidheid dan 3 nachten stappen en vervolgens weer een soort van ‘fris en fruitig’ op je werk moeten verschijnen. Die vermoeidheid was iets dat ik moeilijk onder woorden kon brengen en daarom werd ik niet heel erg serieus genomen, zowel in mijn privéleven als bij de huisarts. En als ik terugkijk was dat niet zo vreemd, want als iemand met een vage klacht klaagt, neem je dat nou eenmaal niet zo serieus. En dat is ook juist het vervelende aan een schildklierpatiënt. Alle klachten zijn namelijk vaag en vaak kan je niet echt je vinger op de klachten leggen. Iets wat bij de meeste andere aandoeningen wel kan.

11 kg aangekomen in korte tijd

Inmiddels was ik in zo’n 3 maanden tijd 11 kg aangekomen. Mensen in mijn omgeving vonden dat ik er goed uitzag. Ik woog namelijk altijd zo’n 55 kg bij een lengte van 1.70 m dus als je dan wat meer grammetjes erbij krijgt, kreeg ik opmerkingen als ‘wat zie je er gezond uit’. Maar wat voelde ik mij belabberd.

Na aandringen werd er bloed geprikt en binnen een mum van tijd zat ik weer bij de huisarts om de uitslag te bespreken. Ongelooflijk blij was ik met deze uitslag. Het is natuurlijk helemaal niet fijn om iets te mankeren, maar wel zo fijn dat ik mij dus blijkbaar niet aanstelde of helemaal vol zat te proppen met allemaal slecht voedsel. Er werd een hypothyreoïdie, oftewel een te traag werkende schildklier, gediagnosticeerd.

Helaas bleek het afvallen daarna moeizaam te gaan. Ik heb vele pogingen gedaan maar alles mislukte eigenlijk. Het moeilijkste vind ik nog de opmerkingen van buitenaf. Ik krijg gemiddeld zo’n drie keer per week felicitaties met mijn ‘nieuwe’ zwangerschap maar ook ‘Jeetje Judith, je bent wel weer wat aangekomen. Je vindt het toch niet erg dat ik dit tegen je zeg?’. Dan staan de tranen mij nader dan het lachen en denk ik echt: hoe kan je dit soort dingen zo vragen?

Ik wil de komende tijd mijn ervaringen delen in de hoop dat er meer begrip komt voor schildklierpatiënten en ook om andere mensen een hart onder de riem te steken. Helaas zullen de schildklierpatiënten zelf echt weten hoe dit voelt en hoe lastig deze aandoening is.

Meer lezen over schildklierproblemen? Ook onze Annerie kampt met deze aandoening en deelde hier ook al een blog over. Je leest hem hier terug.