Borstvoeding. Bij de een gaat het bijna vanzelf, bij de ander is er sprake van een horrorscenario en nog een ander zit hier tussenin met haar ervaring. Bij Anouk ging de borstvoeding echter zo goed, dat haar kleine spruit na maanden nog steeds alleen maar de borst accepteerde. Vandaag deelt ze haar verhaal.
Bijzonder verhaal: Borstvoeding waar geen einde aan leek te komen
Allereerst zal ik mezelf even voorstellen. Ik ben Anouk, 31 jaar en zwanger van een zoontje dat mijn man en ik deze maand mogen verwelkomen. We hebben al een dochtertje van 2,5 jaar, Ise. Het is een lekker bijdehandje.
De zwangerschap is best pittig, zo met een peuter om me heen, maar gelukkig zorgt Ise goed voor mama. Ik krijgt regelmatig haar beer, en geloof me, die geeft ze zelden af. Ook komt ‘dokter Ise’ regelmatig even controleren of alles wel goed gaat met mama en de baby.
Ik ben van plan om borstvoeding te geven wanneer mijn zoontje geboren wordt. Ik hoop alleen dat dat een tikkeltje anders zal verlopen dan bij Ise het geval was …
Geboorte
Ise werd op 21 april 2015 geboren in het Maasstad ziekenhuis in Rotterdam. Ze werd meteen aan de borst gelegd en dat ging super! Omdat ik al 24 uur lang gebroken vliezen had, moest ik wegens infectiegevaar een nachtje in het ziekenhuis blijven. Spannend, zo’n eerste nacht! Ik heb Ise die nacht regelmatig zelf aangelegd en ze dronk goed. Eenmaal thuis ging alles ook erg vlot. De kraamzorg was zelfs verbaasd over hoe snel Ise aankwam.
De fles?
Toen Ise zo’n 4 weken oud was, probeerde mijn man haar een flesje te geven. Dat ging best goed, voor de eerste keer! We gingen er eigenlijk van uit dat dit wel goed zou komen. Ise sliep in een co-sleeper, een bedje op dezelfde hoogte als jouw matras. Dat was ideaal! Zo kon ik haar immers makkelijk voeden en daarna weer lekker te slapen leggen.
Ise had geen speentje. Ze gebruikte mij als speen en hing erg vaak aan de borst. Ik zag daar toen nog geen problemen in. Het ‘clusteren’ hoorde erbij, zo werd mij verteld, en ik moest er maar aan toegeven. Ise moest immers mijn melkproductie regelen. Daarnaast was het geven van borstvoeding ook gewoon erg praktisch: ik legde Ise snel aan en ik kon altijd en overal wel een plekje vinden om haar even te voeden.
Lactatiekundige
Het kwam op een gegeven moment vaak voor dat de melk er bij Ise met golven tegelijk weer uit kwam. Ze was ook vaak erg onrustig en zelfs ontroostbaar. Draagdoek, badje, kruikje of wandelen … We probeerden van alles, maar niets hielp. We hebben toen een lactactiekundige ingeschakeld en zij stelde vast dat ik last had van overproductie. Je zou misschien denken: wat een luxe! Maar voor mij voelde dat helaas echt niet zo aan … Mijn man en ik waren beiden bekaf en we wisten niet meer wat we nog konden doen om Ise te kalmeren. We voelden ons machteloos en dat was erg frustrerend.
Toen kwam de lactatiekundige met een gouden tip waar ik haar nog altijd enorm dankbaar voor ben. Haar advies was om mijn beide borsten volledig leeg te kolven en ze meteen daarna te bedekken met een gekoelde luier uit de vriezer. Ik moest de luiers vullen met water en ze vervolgens invriezen. Wanneer ik ze na het kolven op mijn borsten deed, zorgden ze ervoor dat de nieuwe aanmaak van melk geremd werd. En dat hielp! Ise was meteen een ander kind en de voedingsmomenten werden een stuk relaxter.
Werken
Alles ging super, totdat ik na een aantal maanden helaas toch echt weer aan het werk moest. Help! Ise dronk ineens niet meer uit de fles! Wat nu!? Stress!
We probeerden alle merken van flessen, maar tevergeefs. We hebben de gekste tips gekregen en uitgetest, maar ook dat hielp niet. Zo deden we bijvoorbeeld een panty over de fles, omdat dat op die manier dicht bij de structuur van de borst zou komen, haha … Nu kan ik erom lachen, maar wat een stress leverden al die mislukte pogingen ons op!
Onder werktijd borstvoeding geven?
Ik moest toch echt weer aan het werk. Met mijn toenmalige leidinggevende heb ik de afspraak kunnen maken dat ik Ise twee keer per dag ‘live’ zou voeden. Mijn werk is in Den Haag. Op dinsdag was Ise bij oma in Delft, op donderdag bij de gastouder in Voorburg en op maandag was ze de hele dag bij papa in Rotterdam.
Op dinsdag en donderdag kreeg ik van oma of de gastouder een berichtje wanneer Ise wakker werd. En daar ging ik dan … Wat voelde ik me een melkfabriek! Gauw ging ik de kleine voeden en dan snelde ik weer terug naar mijn werk. Gelukkig ging het voeden zo makkelijk dat het zelfs onder deze stresserende omstandigheden nog lukte. De gastouder had speciaal een plekje voor me ingericht in de slaapkamer van de kindjes, zodat ik Ise rustig kon voeden.
Rond het middaguur begon het riedeltje dan weer opnieuw. Daar ging de melkkoe weer! Ik sprong in de auto en reed naar mijn kind … En dan hoopte ik maar dat er zich geen file of andere onvoorziene omstandigheden voordeden, zodat Ise niet te lang op haar voeding moest wachten. Dan werd het immers een gekrijs! 😉
Alles voor de borstvoeding …
Op maandag kwam mijn man met Ise naar het werk toe. Wat een gesleep met die kleine was dat keer op keer! Vanuit Rotterdam kwam hij helemaal naar Den Haag en dan moest hij nog proberen de files te omzeilen.
Ik hield dit alles natuurlijk niet lang vol en ook voor de mensen in mijn omgeving was het zwaar. Quality time tussen papa en dochter viel in het water en oma en gastouder moesten er ook continu rekening mee houden. Daarnaast voelde ik me best schuldig tegenover mijn collega’s omdat ik toch telkens een tijdje van mijn werkplek was.
Dus begonnen we maar langzaam met fruithapjes en Bambix op een lepeltje te geven. Dit accepteerde ze, halleluja! We breidden deze voeding steeds meer uit. Uiteindelijk kreeg ze voldoende melk via het lepeltje binnen om in ieder geval één live voeding van mij over te slaan. Wat zorgde dit al voor meer rust, zeg! Zo gingen we het steeds meer uitbreiden. Op een gegeven moment mocht Ise meer vast voedsel eten en uiteindelijk was het niet meer nodig dat ik naar haar toe ging om te voeden. Hehe … Eindelijk kon papa genieten van zijn dag samen met zijn dochtertje en ik kon me weer concentreren op mijn werk.
Nachten en borstvoeding
Dan waren er ook nog de nachten … Ise werd regelmatig wakker in de nacht. Het werd een gewoonte dat ze dan even bij mama dronk. Alleen was ik vaak te moe om haar terug te leggen, waardoor ze aan de borst in slaap viel. Dan werd ik een paar uur later wakker en lag ze nog steeds te ‘drinken’. We waren beiden doodop en ik liep erbij als een zombie. Zo kon het niet meer verder, we moesten die gewoonte echt doorbreken!
Op een avond spraken mijn man en ik af dat hij zou opstaan wanneer Ise wakker werd en dat ik zou blijven liggen. Om 03.00 uur werd ze wakker en het kostte mijn man flink wat moeite om haar weer te slapen te leggen. Toch lukte het uiteindelijk. De volgende ochtend is mijn man er ook uit gegaan om met haar te ontbijten. Geen voeding van mama! ‘Tietie is op…. Ise nu een beker’. Tegen onze verwachtingen in accepteerde ze het allemaal. Ze vroeg nog wel eens om de borst, maar we hielden vol. En na twee dagen van flinke stuwing, was het binnen een week ook helemaal klaar.
16 maanden
Toen Ise 16 maanden was, sliep ze door, dronk ze niet meer bij mama en had ik eindelijk weer een stukje van mezelf terug. Dat klinkt wellicht overdreven, maar ik voelde me ook regelmatig onbegrepen. We zagen echt geen andere opties meer om haar aan de fles te krijgen. Anderen deden er vaak makkelijk over en iedereen leek het beter te weten. Voor ons was het echter een erg stressvolle periode. Alles moest rondom Ise gepland worden en dat leverde veel onrust op. Ik had de voedingsmomenten voor geen goud willen missen, maar echt … Als ons zoontje er straks is, gaan we toch echt regelmatig met de fles oefenen. Ik hoop dan sterker in mijn schoenen te staan, zodat ik niet aan alles toegeef!
Op een gegeven moment moet je ook voor jezelf durven kiezen. Want een gelukkige mama en papa maken een gelukkige baby!
Herken jij jezelf in dit verhaal? Hoe ging de borstvoeding jou af?
