Bij Olivia heb ik 11 maanden borstvoeding gegeven. Hoewel ik hierover regelmatig de reactie “wow, 11 maanden, wat knap!” krijg, is dit zeker niet helemaal zonder slag of stoot verlopen. Alle mogelijke ongemakken kwamen eraan te pas: aan twee kanten kloven tot bloedens toe, een gekliefd tongriempje, een borstontsteking … Ik vind dat ik mijzelf wel een volhouder kan noemen op dit gebied. En dan vergeet ik het lekken nog te vermelden. Ik had er voornamelijk ’s nachts last van. De compressen vielen niet aan te slepen!
Opnieuw borstvoeding
Ondanks dat ik trots ben dat ik op die manier gevoed heb, vond ik het op sommige momenten behoorlijk zwaar. Ik heb dan ook vaak overwogen om te stoppen. Maar toen ik voor de tweede keer een positieve zwangerschapstest in mijn handen had, wist ik het meteen: ik zou weer borstvoeding gaan geven. Ik keek er uiteindelijk toch met een heel goed gevoel op terug. Geen seconde heb ik gedacht dat het zou mislukken. Je kunt natuurlijk talloze beren op de weg gaan zien en in vele gevallen kan je nog zo hard je best doen, maar lukt het gewoon niet om verschillende redenen. Daar ben ik mij absoluut van bewust.
LEES OOK: Pop Cutie, de leukste kindersieraden
Relaxed
Toen Liam geboren was, legde Regan hem direct aan mijn borst. We hebben er kostelijk om gelachen met de dienstdoende verpleeg- en verloskundige. Volgens Regan “moest hij gewoon drinken”. Kortom, niet moeilijk doen, maar gewoon aanleggen. Zo is hij dit immers gewend vanuit Zuid-Afrika. Dit heeft mij zeker een stuk relaxter met borstvoeding doen omgaan. Regan heeft mij hierin altijd gesteund en was altijd heel relaxed. Ik las dan artikelen over BN’ers die een speciale doek ontwikkelden voor borstvoeding en zag moeders krampachtig in het openbaar voeden. Niet dat ik en public halfnaakt ging voeden, maar dit vond ik zo overdreven en ik had oprecht met deze moeders te doen. Borstvoeding is zoiets moois! Ik geniet intens van elk moment samen. Bovendien was ik ervan overtuigd dat wanneer ik relaxed was, ik dat ook zou overdragen op mijn kind. En zo krijg je ook nog eens bijzondere reacties uit je omgeving ;-). Borstvoeding geven is gewoon magisch!
Medela kolf
Helaas kwam de voeding door alle hectiek thuis (we hadden pas een pup en zatten midden in een verhuizing met behoorlijke verbouwing) niet direct op gang en besloot ik in overleg met de kraamverzorgster om een kolf te huren. Het werd een Medela kolf en ik huurde hem via het geboortecentrum. Zo kon ik de productie op gang brengen en daarnaast had ik enigszins een idee of de productie daadwerkelijk voldoende was. Dit bleek al snel het geval te zijn en de koffer met kolf erin fungeerde bijgevolg enkel nog als kastopvulling. Eeuwig zonde, want ik kwam er na zes weken achter dat ik nog altijd 2,50 euro aan huur betaalde. Ik betaalde de rekening en leverde de kolf in, want we hadden genoeg andere kosten met ons klushuis en konden iedere euro goed gebruiken.
Op verzoek
Daarna heb ik wekenlang op verzoek van Liam een voeding gegeven. Ik vertrouwde heilig op mijn gevoel en op Liam zelf en verwachtte dan ook dat het prima zou lopen. Hij is altijd een tevreden baby geweest, zag er gezond uit en groeide prima met z’n curve mee. Enkel met het virus en de ziekenhuisopname was het even heftig. Elke voeding die erin ging, kwam er binnen een paar minuten volledig uit. Gelukkig kon ik in het ziekenhuis een kolf lenen om toch mijn productie op gang te houden, want Liam was te ziek om zelf voldoende te drinken. Eenmaal thuis gekomen, heb ik hem vaker moeten aanleggen. Mijn mooie schema van voor de opname was volledig zoek.
Terug aan het werk
Na advies te hebben ingewonnen, ben ik helemaal in Liams verzoek meegegaan. Dat hield in dat ik hem iedere 2 tot 2,5 uur moest aanleggen. Eigenlijk waren we weer terug bij af, zoals na de geboorte. Dat was voor ons beiden intensief en ik heb daarom besloten om het kolven opnieuw op te pakken. Twee weken na de ziekenhuisopname ben ik ook weer beginnen werken. Ik had inmiddels een oude Medela kolfset geleend van een vriendin en kolfde zo nu en dan een voeding af. Met mijn baas had ik afgesproken om op locatie, bij de kinderopvang, te mogen voeden. Een luxepositie, want onze kinderopvang zit bijna in dezelfde straat als mijn werk. Maar een afgekolfd flesje achter de hand was voor alle partijen fijn, dus vandaar dat dit kolfapparaat voor mij een must was. De komende tijd ga ik ondervinden of het haalbaar is om het op deze manier aan te pakken, met op verzoek voeden en af en toe aanvullen met een afgekolfd flesje of juist helemaal niet. Best spannend, maar ik ga ervoor!
